AUDIOMETRIA - TONALNE BADANIE SŁUCHU - Badanie wymaga współpracy ze strony pacjenta. U dzieci wykonuję badanie od 6-7 roku życia (zależnie od woli współpracy ze strony małego pacjenta). W audiometrii tonalnej można wykonać badania nadprogowe np. próbę SISI, próbę Fowlera, są to badania pomocne w różnicowaniu zawrotów głowy.

TYMPANOMETRIA - Badanie zaliczane do obiektywnych badań słuchu, niebolesne, nie wymaga współpracy ze strony pacjenta. Może być wykonane w każdym wieku. W badaniu tym określamy stopień impedancji układu przewodzącego falę akustyczną. Jest niezbędnym uzupełnieniem tonalnego badania słuchu. Pozwala ocenić m.in. ruchomość błon bębenkowych, sztywność układu kosteczek słuchowych, stwierdzić czy w uchu środkowym znajduje się płyn (wysiękowe zapalenie ucha).

Badanie pozwala ocenić również drożność trąbek słuchowych. Do ich blokady dochodzić może w przypadku schorzeń ograniczających drożność nosa i nosogardła (guzy złośliwe i łagodne nosogardła, przerost migdałka gardłowego oraz bocznych, przewlekły alergiczny nieżyt nosa i zatok, przerost małżowin nosowych, polipy nosa, skrzywienie przegrody).

OTOEMISJA - jest to jedna z obiektywnych metod diagnostycznych niedosłuchu. Metoda ta pozwala na wykrycie niedosłuchu odbiorczego pochodzenia ślimakowego. Badanie nie wymaga większej współpracy ze strony pacjenta, jako badanie przesiewowe jest wykonywane u noworodków. Polega ono na emisji przez ucho wewnętrzne (kk. rzęsate zew.) dźwięków w odpowiedzi na bodziec akustyczny (trzask) lub spontanicznie. Słaby sygnał emitowany jest przez ucho wewnętrzne do otoczenia (przewód słuchowy zewnętrzny), skąd może być rejestrowany za pomocą aparatu do pomiaru OAE. 

ENDOSKOPIA nosogardła u dzieci - niebolesne badania wykonywane miękkim nasofiberoskopem o średnicy 2,7mm. Badanie pozwala na dokładne obejrzenie jam nosa, nosogardła - łącznie z obiektywnym badaniem migdałka gardłowego (wielkość, kształt, wygląd powierzchni migdałka). Badanie jest udokumentowane zdjęciem interesującego nas fragmentu nosa czy nosogardła. Endoskopia przy użyciu nasofiberoskopu pozwala wykluczyć lub potwierdzić istnienie niewydolności podniebienno - gardłowej, która stanowi przeciwskazanie do wykonania zabiegu usunięcia migdałka gardłowego. Endoskopia nosogardła nabiera szczególnego znaczenia w związku ze wzrostem częstości zachorowań na wysiękowe zapalenie ucha środkowego. W związku ze stosowaniem miejscowego znieczulenia błony śluzowej nosa, pacjent powinien powstrzymać się od jedzenia i picia na trzy godz. przed planowanym badaniem.

ENDOSKOPIA nosa i nosogardła u dorosłych - jest wykonywana nasofiberoskopem (endoskop giętki) o średnicy 4mm lub endoskopem sztywnym o średnicy 2,7mm lub 4mm, optyce Oo, 30o lub 70o. Badanie w znieczuleniu miejscowym. Pacjent powinien powstrzymać się od jedzenia i picia na okres trzech godzin przed badaniem.

Wskazania do endoskopii nosa i nosogardła u dorosłych:

1. przewlekła niedrożność nosa (zwłaszcza jednostronna!!)
2. ból ucha lub jego zatkanie (wysiękowe zapalenie ucha u dorosłych!!)
3. powiekszone węzły chłonne szyi
4. porażenie któregokolwiek z nn. czaszkowych
5. stan po krwotoku z nosa
6. przewlekłe spływanie wydzieliny po tylnej ścianie gardła.

OTOSKOPIA - badanie błony bębenkowej w dużych powiększeniach u dorosłych i dzieci. Wykrywanie zagrożeń oraz wczesnych zmian prowadzących do przewlekłego procesu zapalnego np. pojawienie się u dzieci tzw. nieodprowadzalnej kieszonki retrakcyjnej błony bębenkowej w przebiegu wysiękowego zapalenie ucha jest wskazaniem do założenia drenażu ucha w trybie pilnym.

Bezpośrednie badanie krtani i gardła dolnego (BADANIE ENDOSKOPOWE KRTANI) - wykonywane przy użyciu laryngoskopu sztywnego 90o, daje obraz powiększony, rzeczywisty, panoramiczny. U osób o nasilonym odruchy wymiotnym badanie to jest wykonywane przy użyciu giętkiego endoskopu o średnicy 4mm 0o. Pacjent powinien powstrzymać się od jedzenia i picia na okres trzech godzin przed planowanym badaniem. Badanie endoskopowe krtani i gardła dolnego powinno być wykonywane u osób, u których chrypka utrzymuje się powyżej trzech tygodni (wczesna diagnostyka chorób nowotworowych). Jest to badanie pomocne w diagnostyce zapaleń krtani i gardła dolnego na podłożu refluxu.

ABLATIA małżowin nosowych dolnych - w przypadku przewlekłych nieżytów nosa często dochodzi do przerostu małżowin nosowych dolnych, co skutkuje przewlekłą niedrożnością nosa i w konsekwencji prowadzi do nadużywania donosowych kropli. W klasycznej operacji pomniejszenia małżowin ścinano je nożyczkami, co prowadziło do znacznych krwawień i niejednokrotnie z powodu ścięcia zbyt dużej części małżowiny do tzw. zespołu pustego nosa. Aktualnie zabieg pomniejszenia małżowin można wykonać techniką radiochirurgii (RaVoR). Metoda ta polega na przepuszczeniu przez powiększoną tkankę fali elektromagnetycznej, o częstotliwości radiowej, co powoduje przebudowę tkanki (kurczenie włókien kolagenu) zmniejszanie małżowiny nosowej co skutkuje poprawą przepływu powietrza. Zazwyczaj wystarcza jeden zabieg. Zabieg jest wykonywany ambulatoryjnie (u osób dorosłych). Nie powoduje większego krwawienia, więc nie wymaga tamponady. Wykonywany jest w znieczuleniu miejscowym - do zabiegu pacjent musi być na czczo.

PUNKCJA KLASYCZNA zatoki szczękowej - w przypadku ostrego zapalenia zatoki szczękowej przebiegającej ze znacznymi objawami subiektywnymi (ból) i obiektywnymi (temp, obrzęk, cechy wysięku na zdjęciu rtg) należy wykonać punkcję chorej zatoki - ewakuować wysięk (materiał do badania bakteriolog.) zaś zatokę należy przepłukać roztworem antybiotyku. Modyfikacja klasycznej punkcji zatoki szczękowej, to punkcja z założeniem do światła zatoki drenu (sinu-jett), który zapewnia dostęp do zatoki (podawanie antybiotyku, leków mukolitycznych) przez okres 7-10 dni bez potrzeby powtarzania punkcji.

PŁUKANIE ZATOK METODĄ PROETZA - metoda nieinwazyjna. Po obkurczeniu błony śluzowej nosa i ujść zatok, w pozycji leżącej, z głową odgiętą, wlewany jest do nosa płyn (mieszanka leków mukolitycznych, p/zapalnych i antybiotyku). Płyn ten jest jednocześnie odsysany przez drugą dziurkę nosa, przy pomocy ssaka zakończonego oliwką. Płyn wnika do zatok, wypierając zalęgającą w nich wydzielinę.

LECZENIE CHRAPANIA - którego najczęstszym powodem jest nadmierna wiotkość lub przerost struktur podniebienia miękkiego lub języczka przy zastosowaniu techniki radiochirurgii (RaVoR). Zabieg przeprowadzony w znieczuleniu miejscowym polega na wprowadzeniu specjalnej elektrody w ściśle określone miejsca podniebienia miękkiego (poniżej schemat zabiegu) i wyemitowaniu prądu o wysokiej częstotliwości ( częstotliwości radiowej, dlatego radiochirurgia). Wskutek przepływu tej fali przez tkanki w okresie następnych kilku miesięcy pod śluzówką tworzą się niewielkie zmiany bliznowate i dochodzi do skręcenia włókien kolagenowych. Doprowadza to w efekcie do usztywnienia i uniesienia górnej części podniebienia z równoczesnym zmniejszeniem jego wibracji podczas oddychania, przez co chrapanie powinno zniknąć lub się zmniejszyć. Przy znacznym przeroście podniebienia zazwyczaj stosuje się kilka sesji.

LECZENIE UPORCZYWEGO KRWAWIENIA Z NOSA - elektrokoagulacja naczyń błony śluzowej nosa. Przyczyny krwawień z nosa:

- urazy nosa i błony śluzowej wyścielającej jamę nosową
- infekcje (najczęściej wirusowe) błony śluzowej jamy nosowej
- choroby naczyń, np. choroba Rendu, Oslera i Webera
- urazy nosa (mikrourazy np. podczas dłubania w nosie, złamania w obrębie nosa i twarzoczaszki, złamania podstawy czaszki w obrębie dołu przedniego i środkowego)
- ostre choroby zapalne błony śluzowej nosa; bakteryjne i wirusowe (np. grypa)
- ciała obce
- nowotwory niezłośliwe (np. polip, włókniak młodzieńczy nosogardła) jak i złośliwe
- choroby przebiegające z tworzeniem ziarniny: ziarniniak Wegenera, gruźlica, kiła
- wysuszenie błony śluzowej nosa
- zaburzenia krzepliwości krwi w chorobach takich jak: białaczka, niedokrwistość, małopłytkowość
- awitaminoza witaminy C (czyli szkorbut), K i D
- zatrucia substancjami chemicznymi, bądź ich bezpośrednie działanie drażniące
- leki, np. aspiryna, warfaryna, klopidogrel
- ciąża
- krwawienie zastępcze – u młodych kobiet w czasie miesiączki
- przewlekły zanikowy cuchnący nieżyt nosa.

Po wykluczeniu (wywiad, badania dodatkowe, endoskopia nosa i nosogardła, rtg zatok a niekiedy TK zatok) przyczyn ogólnych krwawień z nosa w ok. 90% przypadków są one spowodowane patologią naczyń krwionośnych, w przedniej części przegrody nosa czyli w tzw. splocie Kisselbacha. W przypadku braku lub niepełnej skuteczności leczenia farmakologicznego, wykonuje się zabieg elektrokoagulacji (radiochirurgia) uszkodzonych naczyń. Zabieg wykonywany jest w znieczuleniu miejscowym.